Zamek Clermont

Zamek Clermont

nr rej. PA00108578
Państwo	Francja
Miejscowość	Le Cellier
Rozpoczęcie budowy	1643
Ukończenie budowy	1649
Położenie na mapie Francji Zamek Clermont
Położenie na mapie Kraju Loary Zamek Clermont
Położenie na mapie Loary Atlantyckiej Zamek Clermont
47°19′31″N 1°20′02″W

Zamek Clermont (fr. Château de Clermont) – jeden z francuskich zamków w dolinie Loary, w miejscowości Le Cellier. Zbudowany w XVII wieku, w drugiej połowie XX stulecia posiadłość aktora komediowego, Louisa de Funèsa.

Historia

Widok na zamek od strony południowej

Według jednej z hipotez, nazwa Clermont pochodzi od francuskich słów: clair (jasny) oraz mont (góra), jako że na jednym z miejscowych wzgórz miał znajdować się klasztor, zniszczony w IX wieku podczas najazdów normańskich. Zapisy z archiwum z 1385 wspominają już o posiadłości Clairmont, należącej do niejakiego Richarda de Bocigné i założonej prawdopodobnie przez biskupstwo w Nantes.

Pierwszy zamek został zbudowany w tym miejscu w 1483, jednak nie zachowały się źródła na jego temat. W 1523 potomkowie de Bocigné’a przekazali posiadłość w ręce Christophe’a Brecela. W 1550 jego córka, Mathurine Brecel, wniosła go jako posag do małżeństwa z Jehanem Chenu i od tej pory należał do tej szlacheckiej rodziny, wielkich administratorów wojskowych i wasali książąt Kondeuszy.

Akwarela zamku (XVII–XVIII w.)

Zamek zbudowany został w latach 1643–1649 dla René Chenu (1599–1672) i jego syna Hardy’ego Chenu (1621–1683), w czasach małoletności Ludwika XIV i regencji Anny Austriaczki, wkrótce po zwycięskiej dla Kondeuszy bitwie pod Rocroi. W 1711, poprzez małżeństwo, obiekt przeszedł w ręce rodziny Claye (Clais), zmieniając w XVIII wieku jeszcze dwukrotnie właścicieli. W czasie rewolucji francuskiej w 1791 został zajęty przez wojska republikańskie.

W 1861 zamek został sprzedany hrabiemu Léonowi Nau de Maupassantowi, ze znanej rodziny z której pochodził również pisarz Guy de Maupassant. Po jego śmierci przeszedł w ręce jego syna, Charlesa Nau de Maupassanta (1866–1941) i synowej Marie Barthélémy de Maupassant (1884–1963). Po jej bezdzietnej śmierci w 1963 posiadłość przeszła w ręce kilku dalszych spadkobierców, jednym z których była małżonka Louisa de Funèsa, Jeanne Augustine Barthélemy, siostrzenica zmarłej.

W styczniu 1967 małżeństwo de Funès zakupiło pozostałą część posiadłości. Fakt ten zbiegł się z coraz większą popularnością aktora. Pieniądze na zakup pochodziły w dużej mierze z sukcesu komercyjnego filmu Wielka włóczęga z 1966. Od 1967 do 1975 aktor dzielił czas między swoje paryskie mieszkanie a zamek. Na stałe zamieszkał w nim dopiero w 1975, po pierwszym ataku serca. W tym czasie prowadził w nim niewielkie gospodarstwo oraz ogród różany. Na zamku doznał kolejnego ataku serca w styczniu 1983, skąd przetransportowano go do szpitala w Nantes, gdzie zmarł.

Rodzina de Funès zamieszkiwała zamek do 1986, kiedy został zakupiony przez stowarzyszenie zajmujące się hospitalizacją, Association pour le développement des alternatives à l’hospitalisation (ADAH). W 2005 posiadłość zakupił prywatny deweloper celem umieszczenia w niej luksusowych apartamentów. W latach 2013–2016 w części budynku działało Muzeum Louisa de Funèsa (Le Musée de Louis de Funès).

W listopadzie 1941 obiekt został sklasyfikowany jako monument historique.

Architektura

Wzniesiony w XVII wieku zamek reprezentuje styl Ludwika XIII, znany m.in. z paryskiego Place des Vosges. Charakterystycznymi jego elementami jest elewacja złożona z czerwonej cegły i białego kamienia oraz wysoki dach. Bryła zamku składa się z korpusu głównego oraz dwóch pawilonów bocznych. Dodatkowo, w skład zabudowań wchodzą stajnie, szklarnie oraz budynki gospodarcze.

W korpusie głównym znajduje się obszerna klatka schodowa. Po jej prawej stronie usytuowana była kuchnia, natomiast po lewej kaplica, z zachowanym oryginalnym ołtarzem. W prawym pawilonie na pierwszym piętrze znajdowała się sala przeznaczona na bale i tańce.